Ой

Қарасам, қайғырар  жұрт  бұл  заманғы,

Салқын , қуыс – өмірі я қараңғы.

Білім де жоқ, білімге сенім де жоқ,

Өнерсіз қартаяр деп біл балаңды.

Жасынан білер ескі шалдың мінін,

Аптық жерін, ақылға кеш енгенін.

Өзі өнерсіз, өмірден тез суынар,

Ойлаған жолаушыдай бос жүргенін.

Жамандық жақсылыққа қарар салқын,

Долығы тез басылып, қайтар қарқын.

Ұлыққа қошеметшіл, құл сықылды,

Қатерге аяқ баспас, көрмей артын.

Дәл бейне ерте шыққан бүлдіргенше,

Суық соғып бүрісер, дәмі енгенше

Көзге де,ауызға да қызығы жоқ,

Қызығы  - үзілгені бос жүргенше.

Пайдасыз ғылымменен ми кептірер,

Дос – жарға мақтан етіп, бұлдап көрер:

Жақсы сөз, жақын үміт, тәттілікті

Кемітер, көңіл қоймас, кекеңкірер.

Қуаты қызық қызымет тойларының

Қос қыртысын кетірмес ойларының.