Дұға

Өмірде ойға түсіп кем-кетігің,

Тулағыш мінезің бар, жүрек, сенің.

Сонда сенің отыңды басатұғын,

Осы өлең – оқитұғын дұғам менің.

Ішінде бір қуаты барға ұқсайды,

Тірі сөздің жаны – сол, айрылмайды.

Қасиетті нәфәсі¹ желдей есіп,

Қайнап тұрған ыстық қан салқындайды.

Жаныңның ауыр жүгі жеңілгендей,

Көңілден кернеген кек кемігендей –

Болады жылауға да, сенуге де,

Жүректің басынан у төгілгендей.